Przedszkole Miejskie w Mszczonowie

Propozycje dla dzieci 3-letnich

Temat dnia: Wielkanocne tradycje

-„Kic,kic”- dziecko skaczę na dywanie, licząc wraz z rodzicem ile razy udało mu się skoczyć. 2 - Kurczątka- zabawa orientacyjno- porządkowa. Dziecko ( kurczątko) rozchodzi się po pomieszczeniu i porusza w rytm wyklaskiwany przez rodzica. Gdy rodzic przestaje wyklaskiwać rytm, dziecko przybiera odpowiednią pozę i nie rusza się przez 5 sekund ( rodzic liczy).

-Jakie są tradycje Świąt Wielkanocnych?” – próba odpowiedzi na pytanie na podstawie doświadczeń dzieci i opowiadania Agnieszki Galicy Bajeczka wielkanocna. Rodzic, czytając opowiadanie, trzyma gałązkę wierzby z „kotkami” i wyjaśnia, o jakich „kotkach” opowiada autorka tej historii.

„Bajeczka wielkanocna” Agnieszka Galica

Wiosenne słońce tak długo łaskotało promykami gałązki wierzby, aż zaspane wierzbowe Kotki zaczęły wychylać się z pączków.

• Jeszcze chwilkę – mruczały wierzbowe Kotki – daj nam jeszcze pospać, dlaczego musimy wstawać? A słońce suszyło im futerka, czesało grzywki i mówiło:

• Tak to już jest, że wy musicie być pierwsze, bo za parę dni Wielkanoc, a ja mam jeszcze tyle roboty. Gdy na gałęziach siedziało już całe stadko puszystych Kotków, Słońce powędrowało dalej. Postukało złotym palcem w skorupkę jajka – puk–puk i przygrzewało mocno.

• Stuk–stuk – zastukało coś w środku jajka i po chwili z pękniętej skorupki wygramolił się malutki żółty Kurczaczek. Słońce wysuszyło mu piórka, na głowie uczesało mały czubek i przewiązało czerwoną kokardką.

• Najwyższy czas – powiedziało – to dopiero byłoby wstyd, gdyby Kurczątko nie zdążyło na Wielkanoc. Teraz Słońce zaczęło rozglądać się dookoła po łące, przeczesywało promykami świeżą trawę, aż w bruździe pod lasem znalazło śpiącego Zajączka. Złapało go za uszy i wyciągnęło na łąkę.

• Już czas, Wielkanoc za pasem – odpowiedziało Słońce – a co to by były za święta bez wielkanocnego Zajączka? Popilnuj Kurczaczka, jest jeszcze bardzo malutki, a ja pójdę obudzić jeszcze kogoś.

• Kogo? Kogo? – dopytywał się Zajączek, kicając po łące.

• Kogo? Kogo? – popiskiwało Kurczątko, starając się nie zgubić w trawie.

• Kogo? Kogo? – szumiały rozbudzone wierzbowe Kotki. A Słońce wędrowało po niebie i rozglądało się dokoła, aż zanurzyło złote ręce w stogu siana i zaczęło z kimś rozmawiać.–

• Wstawaj, śpioszku – mówiło – baś, baś, już czas, baś, baś. A to „coś” odpowiedziało mu głosem dzwoneczka: dzeń–dzeń, dzeń–dzeń. Zajączek z Kurczątkiem wyciągali z ciekawości szyje, a wierzbowe Kotki pierwsze zobaczyły, że to „coś” ma śliczny biały kożuszek i jest bardzo małe.

• Co to? Co to? – pytał Zajączek. – Dlaczego tak dzwoni? – piszczał Kurczaczek. I wtedy Słońce przyprowadziło do nich małego Baranka ze złotym dzwonkiem na szyi.

• To już święta, święta, święta – szumiały wierzbowe Kotki, a Słońce głaskało wszystkich promykami, nucąc taką piosenkę: W Wielkanocny poranek dzwoni dzwonkiem Baranek, A Kurczątko z Zającem podskakują na łące. Wielkanocne Kotki, robiąc miny słodkie, już wyjrzały z pączka, siedzą na gałązkach. Kiedy będzie Wielkanoc? Wierzbę pytają.

  Rodzic zadaje dziecku pytania: Kogo obudziło wiosenne Słonko? Dlaczego Słońce ich obudziło? Rodzic kolejno pokazuje przygotowane rekwizyty ( zdjęcia ): gałązkę wierzby, kurczaka z wełny, czekoladowego zajączka, baranka z cukru.

Opracowała: M.Ozga, M.Sałajczyk